|
In 2008 schreef ik in de Volkskrant de volgende column! Voorspellen is inderdaad een gave. Onderstaande n.a.v. de winst van vandaag van Defar op de 5000 meter vrouwen Olympische finale in London. 8 jaar later dus opnieuw goud voor haar en ze verslaat haar eeuwige rivale Dibaba!
In ons lage land, alwaar de duinen gescheiden worden door kunstmatig aangelegde schelpenpaden, de bomen wieken in de wind, de bladeren verwaaien vanwege de herfst, in dat land, loopt een hinde. Een hinde uit Kenia, maar sinds een jaar of vier loopt ze met oranje compressiekousen tot aan haar knieën, heeft ze twee paspoorten en laat ze met een glimlach het Nederlands volkslied over haar zwarte haar en parel witte tanden heen dalen. Ze is opnieuw wereldkampioene op de weg geworden. Ze heeft onbedaarlijk snel gelopen, wereldrecord, 1.06,25! Over een afstand van een halve marathon! Ze is al een paar jaar de beste wegatleet van de wereld, en ze gaat naar Peking. In de hitte van China gaat ze op de Olympische Spelen de 10 kilometer lopen. Ze is op die afstand nummer 1 op deze aardbol, maar dan wel op de weg. In Peking moet ze 25 rondjes op de baan draven, en dat is een ander verhaal. Dan komt ze onherroepelijk Defar of Dibaba tegen. Die loopt ze niet weg en in de laatste ronde van de 25 lopen deze twee harder dan wie ook in de wereld. Geen goud, hoogstens brons! Kiplagat is volgende zomer 34 jaar oud. 10 jaar ouder dan genoemde twee atleten. Het is wellicht haar laatste kans op Olympische roem en vereeuwiging in een in brons gegoten afbeelding van een hinde ergens in een duinpan. Zij moet de weg op. Marathon, wereldrecord 2.12,50. Kan, want ze liep in Udine afgelopen zondag maar op 90%! 3 minuten sneller dan het oude record van Paula Redcliff. De Engelse moeder met het schuddend, schokkende hoofd! Let op m’n woorden, lees dit terug in de zomer van 2008! Voorspellen is een gave, net als goochelen.
|
