Geiertum - De kunst van leren kijken

De columnist van dienst heeft nooit onder stoelen en banken gestoken dat hij de sportman Lance Amstrong nooit heeft vertrouwd. Als 1 van de eersten ging ik zelfs zo ver om hem er van te verdenken dat hij ook nooit kanker heeft gehad. Daarvoor heb ik geen bewijs, maar het feit dat iemand met medische hulp na het verwijderen van een teelbal mannelijke hormonen kan en moet  toedienen via infuus om niet te veel vrouw te worden, gaf mij aanleiding om te veronderstellen dat hij met de medische wetenschap achter zich van alles zou kunnen uitspoken. Mijn idee daarbij was ook niet gestoeld op bewijzen, desalniettemin stelde ik grote vraagtekens bij zijn zogenaamde klasse op de fiets, zijn herstelvermogen na een grote inspanning en het feit dat hij altijd drie weken per jaar heel goed was. Veel van mijn vermoedens zijn door een 1000 pagina's tellend rapport bewaarheid, en wat de kanker betreft lijkt het mij een kwestie van tijd. Ja, en dan zit je daar, met alle filmbeelden van vroeger, met interviews, met uitspraken, met docudrama's. Alles is meedogenloos vastgelegd en zal worden herhaald. Maar 1 beeld behoef ik niet eens terug te zien. In mijn geheugen gegraveerd. Lance Amstrong, besluit op 37 jarige leeftijd nog 1 keer te proberen  de Tour te winnen en gaat ter voorbereiding ook de Giro rijden. Hij zit 2 dagen voor de start met andere kanshebbers in een speedboot. Dopingzondaar Di Luca gunt hij geen blik waardig en scheldt een verslaggever uit als hij daarop wordt gewezen. Tja, en daar zit je dan in 2012 met een geel armbandje.