|
zondag, 16 maart 2014 10:30 |
|
Komende woensdag zijn er in Nederland gemeenteraadsverkiezingen. Voor het eerst zal ik niet stemmen. Sinds mijn verhuizing merk ik een (fysieke) grote afstand ten opzichte van mijn moederland, aanschouw ik wat er in den lage landen gebeurt van verre en vervagen de beelden die ik soms via uitzending gemist, nu.nl of een live-stream voorbij zie komen. Toch ploft er af en toe een bericht naar boven die in samenhang met het wereldnieuws maakt dat ik me nog steeds niet gewonnen geef aan onverschilligheid. Dominee van Andel van de Hersteld Hervormde Kerk in Montfoort zegt dat het geen toeval is dat Els Borst is overleden. Hij noemt de oud-minister een engel des doods. Haar goddeloze wetten kan God niet ongestraft laten, dus eens komt de afrekening. Je moet maar durven als spreekbuis van God. Zijn overtuiging in het kader van de vrijheid van meningsuiting doet vreemd licht werpen op rekbaarheid van de grenzen van tolerantie. Hoogstens een vermanend vingertje, dat is het. Zoals we die soms ook oprichten als het om de mensenrechten van China gaat. Soms ja, ik heb nog geen politici gehoord over de dood van Cao Shunli, Chinese dissidente, die in gevangenschap na demonstraties tegen het huisuitzettingsbeleid van de Chinese overheid geen medische verzoging kreeg. Het was nog stiller na de zelfverbranding van een Pakistaanse studente nadat haar verkrachter was vrijgelaten. 3 nieuws feiten op dezelfde dag, waarover ik me ontzettend boos kan maken en dus van verre mijn stem laat horen.
|
