Home Column Vallen
 
Vallen
maandag, 12 juli 2010 09:35

Het is een kloppende wet in de sport. Als je valt dan verlies je. Lance Amstrong viel zondag twee keer, en moest 1 maal in de remmen voor een ander. Hij zag een fiets op de zijne liggen en wachtte totdat de renner die fiets opraapte. Vroeger zou hij niet gewacht hebben. Nu wel, want zijn lichaam had uren daarvoor al tekenen gegeven dat het niet langer wilde. Hem wacht nog zware jaren, de fietser die ooit begon als een veredelde Jan Raas en 1-dagsritten won, te zwaar en geblokt om ronderenner te zijn. Hij werd het na een chemokuur, won 7 keer de Tour de France, hield er 
3 jaar mee op en keerde op 37-jarige leeftijd terug in de veronderstelling dat hij nog 1 maal die Tour zou kunnen winnen. Een illusie, gelijk de gedachte van heel Nederland dat wij wereldkampioen voetballen zouden worden. Co Adriaanse kreeg gelijk. Net niet. Eenmaal aan de rand van de afgrond valt de Nederlandse sporter 99 keer van de 100 naar beneden. Het ontbreekt ons aan intelligentie. Heitinga is de onnozelheid zelve. Zo dom als hij wil niemand zijn. Daarbij is het in de geschiedenis van het voetbal bijna altijd zo geweest dat het beste middenveld de kampioen is. Daar waar ons middenrif viel, bleef dat van Spanje staan en voetbalde zoals het al drie jaar doet. Als de prijzen lonken maakt Robben te veel theater en loopt zich toch voorbij. We kennen geen sporters met de eerzucht van Amstrong van 5 jaar terug. We hebben te weinig Wim Ruska’s, Anton Geesink’s en Inge de Bruin’s. Zij bleven pal bij de afgrond staan.

Laatst aangepast op maandag, 12 juli 2010 09:38
 

Plaats reactie


Beveiligingscode
Vernieuwen